van de Consolidated PBY-5A “Catalina”. Het is het oudste (bouwjaar 1941) en zonder twijfel de mooiste nog vliegende Catalina van de wereld.

Columbia South Carolina, maandag 10 juni 2019
Laatste reisverslag van deze overtocht.

Verslag van deze dag
0530 wekker, 0600 ontbijt. Helaas alles is nog dicht en het weer ziet er niet echt veelbelovend uit. Laaghangende bewolking met motregen, niet echt VFR condities.
Om 0700 zitten we heerlijk aan het ontbijt. Het is gebruikelijk in deze tijd van het jaar dat zodra de zon een beetje begint te branden de bewolking oplost. Rond 1300 beginnen dan de buien op te bouwen, die ons gisteren zo gruwelijk in de weg zaten. Maar om 0800 is het nog overcast op 200 feet. De TAF geeft aan dat het om 1000 moet gaan optrekken. Toch maar naar de luchthaven. ‘Eagle Aviation, you know where that is?”

Natuurlijk wist de chauffeur waar dat was. De route was mooi, anders ook dan gisteren, leuk. 20 minuten later stonden we inderdaad op een vliegveld, bij Eagle Aviation. Maar wel het verkeerde vliegveld. Het kan niet allemaal goed gaan. Weer 20 minuten later zien we de Catalina weer staan. Overcast 500 feet, pfff, het zal toch niet….

Wat gebeurt daar?  2 zwaargewapende enigszins gezette border patrollers ontfermen zich over Arjan. Of ie even mee wil gaan….zien we ‘m ooit nog terug?
Wat blijkt: er is twijfel of er wel import tax over het vliegtuig betaald is. Terwijl Arjan zich eruit kletst, wordt er getankt en klaart het zowaar een beetje op. Arjan wordt vrijgelaten, snel aan boord voor ze zich bedenken.
Om 1100 starten we de motoren  ( de rechter start motor houdt het gelukkig). We zijn op weg. Op 1000 feet lukt precies, na 20 minuten klaart de bewolking op en klimmen we naar 3000 feet. Koers naar Charleston. Al snel begint de opbouw al, wat gaat dat hard zeg. We klimmen VFR on top. Zelfs op dit tijdstip schieten de cb’s al als paddestoelen omhoog. Heavy precipatation warnings bij Jacksonville. De verkeersleiding weet ons goed te helpen. En dan nadert het einde.

Daytona approach verwijst ons naar New Smyrna Beach tower. Arjan doet nog één keer zijn kunstje (perfecte landing). Als we de baan afrijden zijn we allemaal een beetje stil. Voor sommigen aan boord is dit het einde van ruim 20 jaar bloed, zweet en tranen, maar bovenal plezier en voldoening. We worden opgewacht bij American Aviation. En dan is het stil….

Er staan twee Catalina’s zonder vleugels, hmmm best een rot gezicht in de wetenschap dat ook van onze Cat de vleugel eraf zal moeten om binnen gezet te kunnen worden. Want hoe krijg je een vliegtuig met een spanwijdte van ruim 30 meter door een deur van 24 meter?  De urgentie is ook duidelijk, want er komt een storm naderbij. Toch proberen. Na heeeeel vaak steken is het onmogelijke toch gelukt. Hij staat binnen. Net voor de eerste spetters en windvlagen zijn de deuren dicht.

Het vliegtuig is in goede handen. Wat je binnen ziet, een P51, een Wildcat, geeft vertrouwen. Ze weten hier wat ze doen.

Om 1700 stappen we in de Uber (taxi) naar Orlando. We nemen afscheid van Pru, Peter en John. Voldaan maar met een gek gevoel zitten we in de taxi. De chauffeur zal dit ook nog lang heugen. ‘Wat willen jullie horen?’ ‘ Nou, doe maar Hazes’….hij vond het mooi zei hij!

Met vriendelijke groet,
Menno Kroon

Columbia South Carolina, maandag 10 juni 2019
Zojuist bericht ontvangen dat lokale tijd vanmorgen 11.00 de mist is opgetrokken en men wil starten voor het laatste stuk naar New Smyrna Beach.

Columbia South Carolina, zondag 9 juni 2019

Verslag van deze dag
Wake up om 0600
Ontbijt om 0630. Om 0700 uur stond iedereen inderdaad paraat. Keurig op tijd.

We waren derhalve al om 0828 off blocks. Eerst maar even wat linker en rechterbochten. De schrik zat er nog een beetje in met die band die er zomaar afliep. Maar alles gaat goed en om 0844 local time zijn we airborne.

Het is een prachtige route. Dicht bebost gebied met af en toe een idyllisch meertje, echt mooi. Her en der wat heuvels, 3000 feet is mooi.
Na anderhalf uur krijgen we Manhattan in zicht, zou het dan toch gaan gebeuren?  Bij Westpoint, de military acadamy  gaan we boven de Hudson zakken en niemand vindt dat gek. Er zitten wat regeltjes aan het vliegen langs Manhattan, maar in wezen is het kinderlijk eenvoudig. En het is vooral genieten. Wat ongelooflijk gaaf. VFR met zo’n oud vliegtuig langs het meest fotogenieke stadsdeel van Amerika.
We melden ons bij de George Washington bridge, de Intrepid en het Vrijheidsbeeld.

Het is veel te snel voorbij en voor we er erg in hebben vliegen we over de Varizona bridge. Geen prettige brug, herinner hem me nog maar al te goed, toen moest ik er nog 40…

Even zoeken naar een verkeersleider die ons al helemaal wil spreken, ze vinden het allemaal wel best.

Langs de kust naar Atlantic city. In de verte vaart een aircraft carrier. De kustlijn is prachtig. Hier wonen mensen met veel geld.
Ten zuiden van Atlantic City komt de bewolking lager en als we boven de Chesapeake bay vliegen, zitten we plots op 400 feet om zicht op de grond te houden. Dat is ook niks, dan toch maar klimmen. VFR on top, Norfolk vindt het best. Recht over Oceana Naval Air Station ( we zien hier alleen al 80+ F18’s staan. Dat is 2 keer onze Klu) en daar ligt Elizabeth City. Een prachtige landing van Arjan.

De omdraai loopt gesmeerd. Tanken ( USG, IMP, logboek in ltrs,) even weertjes pakken en weer verder. Overal is het prachtig weer met….showers in vicinity, occasional TS. Moet goed gaan.

Om 1440 zijn we weer airborne. Dat halen we dus, New Smyrna Beach….  of toch niet….  Her en der wat circumnavigaten is niet erg, maar als we net ten Noorden van Charleston een squalline tegenkomen wordt het lastig. Het is overal zwart, gitzwart.

ATC wil best helpen. ‘25 nm to the west, sorry 50….eh maybe 70. Het weer komt razendsnel op, beweegt ook in Noordelijke richting. Met uiteindelijk het gitzwarte weer links van ons komen we boven Columbia aan.  De koers is inmiddels 330, zo komen we er nooit. De beslissing is snel gemaakt, long finals runway 23. Wederom een eitje van Arjan.
En geen shimmy, toch ergens goed voor geweest. Als we de baan afdraaien begint het te regenen….en hard.

Het is niet anders.

In het Holiday Inn drinken we ons verdriet weg, het was een prachtige dag. Iedereen heeft genoten. Maar ik moet de 12e wel thuis zijn bij de examen uitslag van mijn dochter….

Morgen vroeg weer op.

Met vriendelijke groet,
Menno Kroon

Hanscom Airforce Base, zaterdag 8 juni 2019

Verslag van deze dag.
Prachtig weer. Vol goede moed gaan Pru, Jan en Willem naar het door Rob Collings geadviseerde adres. Hét adres om de oude band, die helemaal aan stukken geslepen is door Pru en Menno, alsnog te verwijderen.
Maar….de mannen zijn om 0830 weer retour. Aanwezige mensen weten van niks. Tent is gesloten. Uiteindelijk blijkt na een telefoontje met Rob dat dit een misverstand is. Als je genoeg mensen kent dan is natuurlijk niks dicht. Dus weer terug, Menno ook mee. Het blijkt een soort autosloperij. Na 20 minuten vruchteloos modderen zijn ze het zat. Er moet grof geschut komen. En dat lukt. Haakse slijper en weg band.
Nu is schade aan ‘nieuwe’ binnenband goed zichtbaar. Het lijkt erop alsof bij het ‘instoppen’ ( buitenband was immers niet van velg geweest) er met wellicht een schroevendraaier, schade is ontstaan aan binnenband. Een scheur van 30 cm was uiteindelijk het gevolg.
Velg schoonmaken, polijsten en go. Misschien wordt het nog wat vandaag. Andere mannen opgehaald in hotel en naar het museum van Rob. Wachten op de nieuwe buitenband.
Eerst as verwijderen en ‘opvulring’. Dat lukt. Dan maar even het museum in. Fantastisch zeg. Ongelooflijk mooi. Veel oog voor details, mooie diorama’s. WW1 en WW2. Binnen zo’n 85 voertuigen t/m de golfoorlog aan toe. Het is indrukwekkend.

Rond 1130 is de nieuwe band er. In gedachten hangen we al boven de Hudson. De nieuwe band zit er vlot op. Ring monteren. Mmmm, schroeven passen niet. Die moeten we even halen.
Dan maar even in hangaar kijken. Rob heeft hier een eigen strip van zo’n 900 mtr. Een Avenger, Hellcat, meerdere stearman’s. Echt oude vliegtuigen ( vliegend!) van Curtiss. Een Fyseler Storch. Prachtig. In de tussentijd zijn de schroeven er.
Pompen, we kunnen……

Het is inmiddels 1700. Alles geprobeerd. Hydraulische druk. Zeepsop, glijmiddel, ijs, pompen, leeg laten lopen, maar de band zet zichzelf niet goed op de velg. Er blijft een rand van 4-5 cm tussen de wang van de band en de ring van de velg ( niet overal, maar op sommige gedeeltes).

Vliegplannen gecancelled. Wellicht nog wiel erop zetten, proeftaxiën en morgen vroeg weg?  Het lijkt er nog niet op. Onze oude dame wil gewoon niet naar dat verrekte New Smyrna Beach. Misschien heeft ze wel gelijk…..

Met vriendelijke groet,
Menno Kroon

Hanscom Airforce Base, vrijdag 7 juni 2019

Verslag van deze dag.
Jan, Pru en  John zijn na ontbijt om 0830 vertrokken om naar tyre shop te gaan met de nieuwe inner tube die besteld was. Deze zou aankomen bij Collings foundation rond 0900.

0900 werd 1045, de tyre shop wist er weinig raad mee. Dat kwam door de modificatie aan de velg. Aangezien de oorspronkelijke bandenmaat al lang niet meer geleverd wordt zijn er, voor de leek, pasringen in de velg aangebracht. Daardoor kan de oorspronkelijke rim niet meer zomaar los.
Het gevolg is dat om de binnenband te vervangen, de band samengeperst moet worden om deze ertussen te krijgen. Dat is uiteindelijk gelukt. De mannen kwamen om 1250 terug in het hotel.
We zijn meteen vertrokken naar het veld, Menno in de laadbak. Snel naar de kist, plan was nog steeds Elizabeth City. Met behulp van de, weliswaar versleten, maar krachtige krik van de brandweer, zat het wiel er snel op en stond de kist weer snel op z’n pootjes.

Om 1445 konden we de motoren starten om tot de ontdekking te komen dat de iPad het niet doet bij oververhitting….  Ook dat euvel werd overwonnen en even later waren we op pad. Run up completed, cleared voor Take Off.
Toen we net de baan op reden hoorden we een klap. ‘Stop’. Eerst ATC vertellen dat we niet verder konden. Runway closed voor all traffic. Motoren af, uitstappen.

Dat zag er niet best uit. Buitenband nu ook stuk. Gelukkig nosewheel niet over limiet qua steering angle. Maar hoe krijgen we de kist weg?  Airport director was snel ter plekke en wilde gaan slepen.
Dat leek me geen goed plan. Er was een kleine ‘towbarless’ towtruck op het veld. Dat leek een goed idee. Maar al snel blijkt dat dat niet gaat passen met de nosewheel doors. Wat wel een goed idee lijkt is om het liertje van deze pushbacktruck te gebruiken om de staart omlaag te trekken.
Zo gezegd, zo gedaan. Neus wiel van de grond. Lepelkarretje eronder. Na een goed uur was de baan weer vrij. Brandweer, ATC, iedereen netjes bedankt.
Ze vonden het volgens mij maar wat prima dat er wat reuring was ( verkeer ging door op de kortere baan). Uiteindelijk vliegtuig weer op platform gezet.
Inmiddels was Rob Collings er ook. Met liertje erbij was het neuswiel snel gedemonteerd. Kist wederom op houten blokken. Rob had al meteen een nieuwe buitenband besteld. Binnenband was er nog ( 2 besteld vorige dag) eerst maar eens oude buitenband eraf halen. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?

Om 2030, een haakse slijper, 2 slijpschijven en 3 zwarte overalls verder hebben we de moed opgegeven.
Op naar een nieuw hotel. Om 2100 zaten we ‘aan tafel’. Het was wederom een mooie dag.

Met vriendelijke groet,
Menno Kroon

Hanscom Airforce Base, donderdag 6 juni 2019

Het verslag van deze dag.
Om 0800 ontbeten. Arjan overnachtte bij Rob en was net voor ons bij de kist.
Hij belde ons met het nieuws dat het neuswiel lek was. Even later waren ook wij op het veld. Helemaal plat inderdaad. Ventiel ook volledig naar binnen.
Krik was niet te vinden. Uiteindelijk met 4 man zover mogelijk achter in de staart kwam neus omhoog. Blokken eronder. Neuswiel eraf.

Jan, Pru en Joe gingen op pad. 3 tyre shops verder was eindelijk de band van de velg. Corrosie in de velg bleek de boosdoener.
Het vliegplan werd steeds aangepast. Elizabeth City werd Atlantic City, maar uiteindelijk bleek reparatie onmogelijk.
Om 1700 neus weer voorzichtig laten zakken. Kist zo goed mogelijk veilig vast gezet. Om 1900 terug in hotel. Het was een mooie dag. Heerlijk gegeten, verwachting dat nieuwe band morgen om 0930 bij Collings foundation aankomt.

Met vriendelijke groet,
Menno Kroon

Hanscom Airforce Base bij Boston, dinsdag 4 juni 2019
Hier moet de Catalina ingeklaard worden, en voorbereidingen voor verdere tocht naar het zuiden. Ook hier worden de vliegers gewisseld omdat hun vrije tijd erop zit. Zij moeten weer aan het werk voor hun bazen. Vertrek vastgesteld op donderdag 6 juni.

Goose Bay, maandag 3 juni 2019

Reisverslag op 3 juni van Goose Bay naar Boston

Na een hele intensieve lange dag gisteren was de missie vandaag de volgende stretch naar Bangor een wassen neus na zo een dag als gisteren…..zou je zeggen.

Vroeg opgestaan, koffie, eitje met gebakken aardappelen en de taxi stond voor de deur om ons naar het vliegveld te brengen.
Al na het openen van de gordijnen bleek Goosebay ook onaangename dagen te kennen met veel regen, heel veel, en lage wolken.
Aangekomen op vliegveld maakten we alles klaar en plannen maken om toch veilig op pad te kunnen. Mogelijkheden:
Of beter weer maar hoog terrein
Of grondmist, icing , regen, etc etc
Het ultieme plan is klaar en we zijn onderweg, veel regen maar bewolking is ok.

Met inmiddels gewone hoeveelheid fuel van 850 US gal onderweg naar Bangor.
Echt geweldig te zien hoe gesmeerd en geolied we met teamwork en veilig ons pad hebben gekozen, hulde aan de hele crew.
We hebben alle beschikbare kennis en vaardigheden gebezigd om veilig door te gaan. “In sight of ground and water” waren de eerste uren uitdagend.
Uiteindelijk brak, als verwacht de boel open en konden we genieten van eindeloos niets anders dan bossen en bomen. De Catalina, en zo een vlucht, toont eigenlijk hoe groot alles is en er komt geen eind aan.

De warme sector achter gelaten kwamen we in de buurt van Bangor, bijna op final vlak voor de baan, kreeg de controler twijfels aangaande onze approach spd, en stuurde ons weg, gear op en nog een keer downwind, base en final maar …., een prachtige landing van Rogier was de kers op de taart.

Een grote verrassing op Bangor.
Hoop gedoe.
De Customs waren ok maar arme Jan werd, terwijl hij de juiste visum had, gebakken en gebraden door bewuste Customs man.
Wat een schertsvertoning .
Hulde aan Jan die rustig bleef.

Toen “fuel, plan ,shit, pee” en weer onderweg naar……Boston Bedford, uiteindelijk nog een 2 uur vliegen maar wel serieus prachtig weer.
Echt idyllisch om tegen zonsondergang daar te vliegen, gek na zo een ochtend.
Moesten binnen 10 min TO anders haalde we de daglicht periode niet.
Alles ok.
Veel teamwork van allen !!!
Frank (de extra Amerikaanse vlieger) uitgechecked als cruise relief pilot .
En dat op bijna 80 jaar. Bijzondere man.
Rogier wederom strak in de landing en zo, blijkt nu, mogelijk de laatste landing voor ons.

De hele familie Collings stond ons op te wachten met pizza want eigenlijk was het eten erbij ingeschoten vandaag.
Gelukkig had ik voor onze Atlantic crossing 25 Snickers ingeslagen, iedereen vond het wat gek, maar ze zijn nu wel op
Caroline, de vrouw van Rob heeft hotel geregeld en daar schrijf ik dit met een heerlijk biertje en vreselijke muziek op de achtergrond .
Wat een dag, intens en voldaan, op naar de volgende dag.

Christiaan Soeteman

Reijkjavik, zondag 2 juni 2019

Reisverslag 2 juni van Reijkjavik naar Goose Bay (Langs Narsasuaq Groenland)

Vandaag een spannende dag toch wel voor allemaal, want niet vaak wordt een vlucht als deze ondernomen, maar goed geluimd en lekker geslapen zit iedereen aan het ontbijt.

Goed eten, lunch pakketje maken en hup onderweg naar KEF (Keflavik Airport).
Caroline en Peter rijden de crew naar het altijd pittoreske Keflavik Airport, waar eens in vervlogen dagen duizenden mensen werkten en vele vliegtuigen vertrokken is het nu verworden tot een rustig “regionaal” veld waar icelandair en lokale vliegscholen hun nest hebben gevonden.

Door security, heet water in de thermosfles, vliegtuig inladen, klaarmaken etc etc
Met een gezonde hoeveelheid brandstof aan boord starten we de motoren en taxiën naar het begin van de baan, toch maar duidelijk gemaakt dat we de hele baan willen hebben en geen intersectie. Run up, en daar gaan we, rollend over de baan neemt de snelheid gestaag toe richting de gewenste snelheid en rustig aan kiest de Cat het ruime sop en accelereert ze naar gewenste snelheid en hoogte.

Wat de dag gaat brengen in onduidelijk als ook waar we eindigen, we hebben in de voor bereiding duidelijke afspraken gemaakt met welke hoeveelheid brandstof we bij Groenland door gaan naar Goosebay (Canada) of uitwijken naar Narsarsuaq (Groenland).
Overigens was Narsasuaq gesloten en moesten we speciaal betalen om het zelfs als uitwijk luchthaven te mogen gebruiken.

Al snel bleek dat het erg koud werd en we veel brandstof kwijt raakten aan ontwijken van tegenwind en vervelende wolken.
Uiteindelijk na 5 uur vliegen komt de wereld van Groenland in beeld, echt op een hoogte van 3000 ft is dat een beeld van gewelddadige kou en leegte maar heel erg indrukwekkend.
Tijdens passeren van Prins Christiaan Point (wat een mooie naam) voldeden we aan de voorwaarden om door te vliegen naar Goose, wat een opluchting want de bewolking boven Narsasuaq was aanwezig en de route zou laag en heel erg om zijn.

De HF doet zijn werk maar ook andere vliegtuigen in de buurt helpen ons om positie rapporten door te geven.

Een mooi contact moment met een A330 vlieger van KLM, Tanguy Mais die ons vanaf FL 400 (40.000 ft) kon zien, hij heeft een gevoelig bericht gepost op Facebook. (Zie kopie bericht Facebook gepost op 3 juni).

In de buurt van Zuid Groenland was het water bezaaid met ijsbergen en een landing op het water zou echt een uitdaging zijn, een gedachte die we maar heel even hebben besproken i.g.v nood.

Urenlang positie rapporten doorgeven en checken van conditie motoren en ….. proberen warm te blijven.
Na lange tijd kregen we Canada in beeld, ook daar heel veel ijsbergen, groot en klein.
De Catalina maakt met haar lage snelheid de wereld een stuk groter, wat een eindeloos land, waar niets anders is dan ijs, water, steen en bomen.
Na 11 uur en 3 minuten hadden we touch down en hebben we het vliegtuig geparkeerd.
Wonder boven wonder was het prachtig weer in Goosebay.
Grappig dat je na zo een lange vlucht zeeziek wordt op de grond, eigenlijk allemaal hadden we last van een zweverig gevoel op de grond.
We hebben de Catalina afgesloten en zijn naar ons hotel gegaan, alwaar een stukje warm eten en een koud biertje goed vielen.
Morgen weer een dag waar we naar uitkijken

Christiaan Soeteman

Reijkjavik, 1 juni 2019

Verslag van zaterdag 1 juni de Airshow op Reijkjavik.

Vandaag de Airshow

Vroeg in de ochtend zijn Rogier, Joe en Christiaan naar de pilot briefing vertrokken.
Op Reijkjavik aangekomen bleek al snel dat het fenomeen tijd en pilot briefing hier in IJsland een andere lading heeft dan in NL
Na lang wachten was iedereen aanwezig en kon de briefing beginnen.

Het is allemaal erg gemoedelijk hier in IJsland, de show start rond de middag en als de poorten opengaan is het al meteen druk
De luchtvaart beleving is heel anders hier.
Lange rijen om een foto te maken van onze cabine door het achterluik.

Kist helemaal klaar gemaakt voor de show en voor de demo.
Velen kwamen langs met prachtige verhalen en zelfs een logboek van familieleden die gevlogen hadden op de Catalina.

Alles liep wat uit naar onder grote belangstelling werden de motoren gestart en warm gedraaid een laagvliegende 757 en een uitwaaierende DC3 waren ons nog voor.
Wij waren het sluitstuk van een prachtige show.

Na onze demo zijn we richting KEF gevlogen
Wederom prachtig zicht en voor ondergetekende een leuk weerzien met de plek waar ik in mijn marine tijd heel veel tijd heb gezeten, niets veranderd !!!
Ons slaap gebouw VP hangaar, Meteo gebouw alles was aanwezig.

Bij tankstation aangekomen konden we niet dichtbij genoeg komen en waren genoodzaakt om de towbar van Nico te gebruiken, dit ging door het hanteren van grote voorzichtigheid van allen goed !!!

Genoeg brandstof voor de 11 uur vliegen
Olie gecheckt, gepoetst met speciaal plexiglas spul echt prachtig !!!

Alles klaar gemaakt voor morgen.
Moe maar voldaan stapten we in de auto om naar ons hotel in Reijkjavik te gaan.
Snel douchen en hebben bezoek gebracht aan de thai, voor onze Frank was het een openbaring dat Rogier zijn rijst at met stokjes, het zorgde voor veel plezier.
Ook Joe heeft ons onderhouden in de wereld van historische vliegtuigen, een wandelende encyclopedie
Wat een kennis heeft hij over de techniek en de geschiedenis van vliegtuigen.

“Onze Cat” komt echt in een mooi thuis !!

Morgen lange dag naar…….

We zullen zien

Christiaan Soeteman

Lelystad, 1 juni 2019

Het reisverslag van 30 en 31 mei 2019

Route van Wick naar Reijkjavik

Vroeg uit de veren van ons Fawlty Towers hotelletje in een plaatsje 30 min van Wick. Voor ons 30 min maar voor de Schotten 15 min.
Op de Airport bijzonder vriendelijk ontvangst door moeder en twee zonen die afhandelingen bedrijf runnen aldaar.
De HF antenne is gemaakt en alle pakken en bootjes zijn ingeladen. Zonder al teveel oponthoud zijn we vertrokken op weg naar IJsland
Mooi op 5000 ft draaiden de torren perfect. Al vrij snel werd het heel rustig op de frequentie, en langs de Faroer eilanden werden door sommigen nog walvissen gespot.
Na zo een 3 uur werd menigeen toch heel erg koud en grote dankbaarheid richting Prudent vanwege de tas met goodies (poolkleding) van de mariniers. IJsland kwam in zicht en wat een mooi beeld, prachtig weer en uitzicht op de besneeuwde bergen
Een prachtige landing op Reijkjav waar we het vliegtuig parkeerden.
Terwijl wij bezig waren om het vliegtuig af te dekken kwam het verzoek binnen van Rob Collings om een rondje te vliegen met zijn familie, en wie nog meer wilde, dus alles en iedereen weer terug aan boord!!! De grote IJslandse meren lagen er zo uitnodigend bij dat het niet anders kon om daar een splash en go te maken en een full stop. Dat de lokale autoriteiten daar een mooi natuur gebied van gemaakt hadden was goed te zien het was er prachtig
Uiteraard zijn wij niet zonder toestemming en ruggespraak aan de slag gegaan.
Verbruik van olie en fuel is allemaal heel erg mooi.

De volgende ochtend iedereen rustig opgestaan en aan het ontbijt plannen gemaakt. Willem en Jan zijn aan de slag gegaan om het olie filter van de linker motor te trekken en te checken, maagdelijke schoonheid was het resultaat.
Tevens zijn er andere klusjes verricht om onze Cat weer in perfecte conditie te krijgen

Rogier, Peter en ondergetekende zijn een rondje gaan rijden om het eiland rustig te bekijken.
Toch bleek er nog veel papier werk aan de orde te zijn op het laatste moment.
Tevens moesten we een bezoek brengen aan KEF om de tank installatie te bekijken.

De mogelijkheid wordt bekeken om vanaf hier in een keer naar Goose Bay te vliegen.
Rogier en Christiaan (de vliegers) bekijken alle mogelijkheden.

Morgen de Airshow en demo en ferry naar KEF ???

We proberen morgen weer verslag te maken

Christiaan Soeteman

Lelystad, 30 mei 2019

Hieronder volgt het reisverslag van de crew van de eerste reisdag.

Reisbericht van PH-PBY Catalina
Dag 1 Lelystad Nederland -Wick Schotland
Uiteindelijke eindbestemming:  New Smyrna Beach, Florida, USA
Na aankomst op Lelystad Airport startte een enerverende en toch wel beladen dag.Nadat de Cat vakkundiguit de hangaar naar buiten was gereden, werd hij naar ons vertrekpuntop het platform gebracht.

Binnen werd voor alle deelnemers aan de formatie door de Fokker Four in de persoon van Theun Miedema een briefing gehoudenover ons uitzwaaimoment. Vliegers van de Fokker Four, de Harvard, Ben Ullings, de PH DUK en de DDA die allen hieraan meededen waren aanwezig.Alle detailswerden grondig en gedetailleerd doorgesproken.Was weer zo’n bekend prachtig moment van saamhorigheid in de Nederlandse historische luchtvaart!

Vervolgens langs de paspoortencontrole van de marechaussee, en toen voor de laatste keer het platform op. Daar stonden alle kisten prachtig in de zon te schijnen! Onze trouwe vrijwilligers, vrienden en familie werden gedag gezegd. Hier en daar toch wat emotie in de stemmen van zelfs de stoerste mannen en vrouwen!

Toen de start van de motoren…. een prachtig geluid! We moesten even wachten om alle olie op de juiste bedrijfstemperatuur te krijgen. Nadat we waren uitgetaxied naar de baan, bracht de Lelystad brandweer ons daar een attente groet.De laatste checks werden gedaan en klaar waren we!

Gezien alle commotie en partijen betrokken bij het vertrek waren Rogier en Christiaan niet ontevreden over de timing. Time to kick the tyres!

De take off was als de zovelen daarvoor erg mooi. We klommen rustig naar 1000 ft en zetten koers naar Dronten waar de Fokker Four klaar was om op te formeren. Perfecte timing, en prachtig in formatie, werd de fly uitgevoerd….. Een mooi en beladen moment.Veel dank aan alle betrokkenen!
Op weg naar Den Helder hebben we vervolgens zelf vanuit de Catalina ook nog wat foto’s gemaakt om een memorabel moment toch maar ouderwets visueel vast te leggen. De PHDUK, Dakota, Texan alles en iedereen is aan zijn trekken gekomen.  Ben Ulings heeft eveneens fantastische foto’s gemaakt.  Na een overhead van de Kooy toch nog even richting de Kooy samen met de Dakota en werd Ed de Bruin op Texel ook nog een bezoek gebracht

Na afscheid te hebben genomen van de Dakota,werd de iPad gestart en werd vervolgens koers gezet naar Wick in Schotland.
De weersomstandigheden waren goed, een zonnetje liet de Catalina stralen. De route werd bepaald, we vlogen in een rechte lijn naar Wick.

Aan boordwas het aangenaam. De zon, zee, golven en wolken gaven rust en – ondanks de hoogte- toch een warm gevoel. Na 4 uur vliegen werd er een prachtige landing op Wick ingezet.
Na de landing hebben we olie, fuel, rafts en survival suits geladen. Een klein klachtje aan de HF antenne wordt hier ook gerepareerd.

Na een lange dag zitten we nu met 8 personen in een dorpje – ver van huis en haard – in het meest noordelijke puntje van Schotland. We leren de nieuwe crew steeds beter kennen en tijdens het diner vloeiden de mooiste verhalen over de historische luchtvaart en de Catalina rijkelijk!

Ondanks dat het een uiterst verdrietige situatie is dat de Catalina Nederland heeft moeten verlaten, kunnen wij nu al opmerken: ze krijgt een fantastisch nieuw nest met hele bijzondere mensen aan het roer!

Morgen vertrekken wij naar Reykjavik waar wij bij het eerste contact met IJsland “sunk Sub open Pub” zullen melden”
Net als op 20 augustus 1942toen “ons” vliegtuig die melding deed.

Vandaar zullen wij opnieuw verslag doen!

Lelystad, 28 mei 2019

Beste Volgers,
De startplek is definitief het platform bij de luchtverkeerstoren op Lelystad Airport. De tijd is 10.00. De Catalina zal rond 09.00 op het platform opgesteld worden. De DC3 van de DDA komt erbij staan, daarmee gaan veel vrijwilligers van onze Stichting mee om een halfuurtje formatie te vliegen naast de Cat.
Vandaag zijn de laatste voorbereidingen gedaan. Alles ingepakt voor onderweg en getankt voor de vlucht morgen naar de eerste stopplaats: Wick Airport in Noord Schotland. U bent van harte welkom om uit te zwaaien. Er is ruim voldoende zicht op het platform om alles te kunnen volgen.
Graag tot morgenvroeg.

Lelystad, 21 mei 2019

Beste volgers,
De 50 uurs inspectie is klaar. We hebben nu de tijd nog nodig om alle spullen die nodig zijn tijdens de ferryvlucht, aan boord te brengen. In principe is de Cat zelf klaar voor de start.
Gisteren de 20e mei zijn de motoren weer gedraaid om de olie door de motor te slingeren.
Voor de ferryvlucht is een HF lange afstand radio nodig, met de daarbij horende draad antenne. Die is nu geen onderdeel van de communicatie omdat die niet nodig was hier binnen Europa. Daar was afstand tot horizon voldoende. Ook die draad antenne is tijdens de inspectie gemonteerd. De Cat heeft nu dus een iets ander silhouette.
Het uur van vertrek komt dichterbij. Is nu vastgesteld op woensdag 29 mei om 10.00. De plaats van vertrek volgt nog. Zeer waarschijnlijk wordt dat het platform bij de verkeerstoren in verband met de douane faciliteiten. Bevestiging volgt als dit definitief is.

Lelystad, 13 mei 2019

Beste volgers,
Hier volgt de geplande route die men wil volgen voor de reis naar de USA.

Lelystad naar Wick Airport Noord Schotland 460 Nm is 851 km
Wick Airport naar BIKR Reykjavik Ijsland 670 Nm is 1240 km
Reykjavik naar BGBW Narsasuak Groenland is 670 Nm is 1240 km
Narsasuak naar Goose Bay Newfoundland Canada is 610 Nm is 1129 km
Goose Bay naar KBGR Bangor Maine USA is 200Nm is 370km

Vanaf dit punt kan de route veranderen. Tot nu toe wordt het:
Bangor naar Boston Massachusetts USA is 450Nm is 833km
Boston naar T.B.N. ?? is 450 Nm is 833 km
T.B.N. naar New Smyrna   is de eindbestemming

Wijzigingen zijn steeds mogelijk. Wij proberen dit hier te melden.

Lelystad, 10 mei 2019
Op de Catalina wordt nu een 50 uurs inspectie uitgevoerd. Dit is nodig omdat  van de huidige 50 uur, al vele uren zijn opgebruikt voor de rondvluchten die zijn uitgevoerd. Voor de ferry vlucht zijn er minstens 45 vlieguren nodig, anders zou je onderweg een 50 uurs inspectie moeten uitvoeren.
Woensdag de 15e mei zullen de motoren weer gedraaid worden omdat we nu niet gaan conserveren.
Dan op veler verzoek de allereerste stopplaats op weg naar de USA, zal Wick Airport zijn, boven in Schotland.
Wij houden u op de hoogte via deze site.

Lelystad, 23 april 2019
Gewaardeerde belangstellenden,
De laatste vluchten mogen nog uitgevoerd worden. Op het schema staan nog de datums woensdag 24 april drie vluchten, dan vrijdag 26 april twee vluchten, dan nog zondag 28 april drie vluchten, dan nog woensdag 1 mei waarschijnlijk twee vluchten, zaterdag 4 mei nog twee vluchten, en zondag 5 mei 2019 de finale van twee vluchten. Deze twee zullen de laatste vluchten worden boven Nederland.
Hierna zal er een 50 uurs inspectie nog uitgevoerd worden in de hangaar. Tijdens deze inspectie wordt ook de Catalina gereed gemaakt voor de vlucht naar de Verenigde Saten. Die vertrek datum is nu vastgesteld op dinsdag 28 mei 2019. Deze datum zou zo maar kunnen veranderen door bijvoorbeeld de weersomstandigheden. Wij proberen u via deze pagina op de hoogte te houden van de laatste ontwikkelingen.

Mededeling van beide besturen:

Lelystad, 19 oktober 2018
Geachte donateur en belangstellende,

Met deze brief willen wij u informeren over het wel en wee over de laatste anderhalf jaar. Hoewel u wellicht al op de hoogte bent van alle tegenslagen die wij het afgelopen jaar hebben moeten verwerken, willen wij U middels deze brief uitleggen waarom wij tot nu toe niet in de gelegenheid zijn geweest om uw
rondvlucht uit te voeren. In april 2017 kregen wij in het begin van het seizoen tijdens het trainen van de vliegers te maken met een ernstige motorstoring. De storing was zo ernstig, dat wij moesten besluiten om de motor te vervangen. Wij hebben uiteindelijk een compleet gereviseerde motor in Amerika gevonden, maar (inclusief transport) heeft het ruim 2 maanden geduurd voordat wij weer konden vliegen. Op 15 augustus 2017 bij terugkomst op het vliegveld Lelystad bleek dat de neuswieldeuren klem zaten, wat tot gevolg had dat het neuswiel niet uit wilde. Hierdoor is tijdens de landing de neus van de Catalina ernstig
beschadigd. De reparatie hiervan duurde veel langer dan voorzien, terwijl ook de jaarlijkse inspectie erg lang duurde. Daarnaast was de betreffende overheid niet echt coöperatief, waardoor we pas half juli 2018 weer met de Catalina het luchtruim konden kiezen. Omdat de Catalina bijna een jaar niet meer had gevlogen moesten de vliegers eerst weer worden getraind. En (u raad het zeker al) tijdens een van de laatste trainingen ging de andere motor ernstig kapot en wel zo erg dat deze motor ook gereviseerd moest worden. Dus hebben we weer een nieuwe motor moeten kopen. Deze motor is eind augustus in Nederland gearriveerd en is recentelijk op de Catalina gemonteerd. Doordat ons seizoen van 1 april tot 1 oktober loopt hebben we met pijn in ons hart moeten besluiten om in 2018 niet meer te vliegen. Financieel gezien is de afgelopen 1½ jaar desastreus geweest. Naast het aanschaffen van 2 motoren, samen 120.000 euro, moesten wij ook een aanzienlijk bedrag betalen voor de reparatie en onderhoud terwijl er geen inkomsten konden worden gegenereerd.
Graag willen wij ook de redenen met u delen waarom de Catalina uiteindelijk naar Amerika is verkocht. Dit vergt wellicht eerst enige uitleg over de structuur waarbinnen de Catalina opereert.
De Catalina PH-PBY was eigendom van de besloten vennootschap Catalina PBY BV. Deze BV heeft het vliegtuig om niet verhuurd aan de Stichting Exploitatie Catalina (SEC). De SEC is dus houder van het vliegtuig wat inhoudt dat de SEC verantwoordelijk is voor het onderhoud en de operatie met de Catalina. De inkomsten van de SEC worden gedeeltelijk door de SEC zelf gegenereerd middels rondvluchten voor donateurs en evenementen vanuit het bedrijfsleven alsmede donaties van de Stichting “Vrienden van de Catalina” (Stichting Vrienden).
De Stichting Vrienden voert het beheer over de donateurs en de bedrijven die willen sponsoren. Het geld dat bij de vrienden binnenkomt, wordt doorgegeven naar de SEC die daarmee o.a. de rekeningen van het onderhoud, de stalling, training van bemanningen en reiskosten van de vrijwilligers betaalt. Voor de diverse jaarrekeningen van zowel de SEC als de Vrienden wil ik U gaarne verwijzen naar onze site www.catalina-pby.nl .
De periode van april 2017 tot heden is voor de SEC rampzalig geweest. Allereerst was er dus die motorstoring van april 2017 (kosten € 78.000). Vervolgens kregen we op 15 augustus het incident met het neuswiel, met als gevolg dat wij vanaf die datum tot 16 juli van dit jaar geen vluchten meer konden uitvoeren. Alhoewel de reparatie van de beschadigde neus werd gedekt door de verzekering, hadden wij wel een eigen risico van € 25000,– Behalve de inkomsten via de vrienden, hebben wij geen inkomsten kunnen genereren uit rondvluchten. Tel daarbij op dat tijdens de trainingen ook de andere motor serieus kapot ging en vervangen moest worden (kosten € 42.000) en U zult begrijpen, dat de SEC financieel in zeer zwaar weer terecht is gekomen. Alleen dankzij financiële bijdragen/leningen van de aandeelhouders van Catalina PBY BV heeft de SEC tot op heden redelijk aan zijn financiële verplichtingen kunnen voldoen.
Echter de leningen hebben een dusdanige omvang gekregen, dat wij als bestuur voor de toekomst geen mogelijkheden zien om die terug te betalen.
Daar komt bij dat:
– Het is voor de eigenaren niet meer op te brengen om telkens weer financieel bij te springen
– Er onvoldoende donateurs zijn geweest, die voor de broodnodige financiële ondersteuning konden zorgen. Met heel veel dank aan onze vaste donateurs.
– Onze vrijwilligers worden steeds ouder terwijl er van jonge gekwalificeerde aanwas geen sprake is
– We hebben helaas moeten ervaren dat er bij de overheid, zo weinig draagvlak is – ze hebben het afgelopen jaar meer tegen dan meegewerkt – dat ook deze houding de toekomst van de Catalina onzeker maakt
– Ook het bedrijfsleven staat niet te trappelen om ons structureel te sponsoren.
Alles bij elkaar heeft het bestuur van de SEC tezamen met het bestuur van de Vrienden in juli moeten besluiten om de operatie met de Catalina per 1 oktober te beëindigen en per diezelfde datum de huur van de Catalina bij Catalina-PBY BV op te zeggen. Hierop heeft Catalina-PBY BV besloten om de Catalina te gaan verkopen.
Na dit besluit heeft Catalina PBY BV geprobeerd – samen met de vereniging Bond Heemschut – om de Catalina met overheidsgeld onder te brengen bij het Nationaal Militair Museum en via De Stichting Koninklijke Historische Vlucht (SKHV) het vliegen met de Catalina boven Nederland te realiseren.
Wellicht heeft U dit middels de media meegekregen. Dit is echter niet gelukt.
Vanuit de Collings Foundation (www.CollingsFoundation.org) is er al geruime tijd veel belangstelling voor onze Catalina vanwege de heldhaftige vluchten,
die deze Catalina in WOII bij de American Navy – voornamelijk vanuit Kevlavik – heeft uitgevoerd. Nadat definitief bleek, dat de overheid niet echt veel belangstelling en drive had om de Catalina voor Nederland te behouden, heeft Catalina PBY BV de knoop doorgehakt en is de catalina verkocht aan de  Colllings Foundation.
Zowel wij als eigenaar en als de vrijwilligers zijn verdrietig en gefrustreerd over het feit, dat de Catalina blijkbaar voor BV Nederland niet belangrijk genoeg is. We zijn wel blij met het feit dat de Catalina in een goed nest terecht komt, waar zij de komende decennia nog vele vlieguren zal maken.
Zoals het er nu naar uitziet blijft de Catalina nog tot en met Mei 2019 in Nederland. In de komende winter blijft de Catalina geconserveerd in de hangaar staan en zullen er alleen wat aanvullende onderhoudswerkzaamheden worden verricht. Eind maart wordt de Catalina wakker gemaakt en gedeconserveerd waarna begonnen wordt met het trainen van enkele Amerikaanse vliegers.
Op 5 mei zullen we een “Farewell” vlucht over Nederland houden. Daarna gaat de Catalina weer terug naar de hangaar voor een laatste inspectie en gereedmaken voor de ferryvlucht naar Amerika.
Als u als tickethouder nog niet eerder een brief heeft ontvangen en als u aanspraak kunt maken op een vlucht, verzoeken wij u een e-mail te sturen aan
administratie@catalina-pby.nl met vermelding van uw voucher of boekingsinformatie. U ontvangt dan binnen uiterlijk 2 weken een antwoord.
Met vriendelijke groet,
Tietse van Dorp
Voorzitter Stichting Exploitatie Catalina
Arjan Dros
Voorzitter Vrienden van de Catalina

Oktober 2018

Met vriendelijke groeten,
Bestuur Stichting Vrienden van de Catalina
Bestuur Exploitatie van de Catalina

Augustus 2018

Waarde donateur,

Wij hebben eerder met  u gedeeld dat een verkoop van de Catalina plaats kan vinden, dit proces is nu gaande.  Het is na de verscherping van regels waarbij wij als commercieel worden gezien door de overheid, het vinden van gecertificeerde vrijwilligers voor onderhoud en de pech sinds mei 2017, toen ook een motor is vervangen, niet mogelijk om de kosten van het behoud van onze mooie en unieke Catalina te dekken. Dat is voor ons moeilijk te verdragen.

Het was en is uiterst frustrerend, dat we ook o.a. de Texel Airshow en de Fly Pass over het Indië monument op het laatste moment moesten afzeggen. Voor diegenen die in de komende periode met ons mee zouden vliegen vragen wij er begrip voor dat dit niet gaat lukken.

Met vriendelijke groet,
Arjan Dros
voorzitter Stichting Vrienden van de Catalina

Tietse van Dorp
voorzitter Stichting Exploitatie Catalina